Chodzimy na plac zabaw. Na drabinki i do piaskownicy.
Moja córka jest w takim wieku, że bardzo szuka towarzystwa innych dzieci. Chce mieć koleżanki i przyjaciółki. Chętnie nawiązuje relacje z innymi dziećmi.
Mimo, iż siedzenie na placu zabaw nie jest najprzyjemniejszą formą spędzania dla mnie czasu to wiem, że moje dziecko tego bardzo chce. I potrzebuje.
Ja mam czas na czytanie książki albo zwyczajnie jak każdy rodzic trzymam telefon w ręku i siędzę w necie.
Lub też obserwuję swoje dziecko. Patrzę na jej reakcje. Jak sobie radzi w trudnych sytuacjach. Jak próbuje znaleźć rozwiązanie problemów, które się pojawiają. Jak potrafi przeprosić drugiego człowieka, kiedy kogoś urazi słowami.
Jak radzi sobie w sytuacji,  gdy to ktoś ją urazi.
Jak moje dziecko czasem powala pomysłami inne dzieci wymyślając przeróżne zabawy.
I ile razy sobie świetnie radzi tyle razy ani razu nie słyszę "mamo".

Wczoraj usłyszałam od mojej córki, kiedy chciałam się przesiąść na inną ławkę bliżej niej poprostu takie słowa
- " mamo nie, nie idź do nas. Narobisz mi tylko siary"
Takiej siary jak ona mi zrobiła to jeszcze nikt mi nie zrobił.



















A tutaj grafika, która wyjaśnia to w sposób bardziej profesjonalny: